Nieuwe indrukken

Het is al weer even geleden dat ik wat van me heb laten horen, maar ja ik heb het ook best wel druk. Op de universiteit is mijn project in volle gang, veel veldwerk op de experimental farm. Nu gauw weer een weekje veldwerk in het citrusdal, waarna ik ook deze gegevens kan gebruiken voor mijn project als ik dat leuk vind. Maar aangezien ik alles leuk vind, hangt het meer van de tijd dan van me interesse af. Het citrusdal blijft wel echt een van de mooiste plekjes. Gister weer een hele belevenis, wordt je wakker loop je naar de woonkamer, zie je een schorpioen van 15 cm. Dus niet zomaar een kleintje, maar echt wel een aardig monster. Gelukkig zijn hier ook hele leuke dieren, zoals de schildpad die iemand kwam brengen. Omdat ze wisten dat ik van huisdieren houdt, tja sommige mensen vinden dieren wel leuk ;). Het was echt een grappige schildpad, heeft eerst een poos onder mijn hoed geslapen. En mijn appelklokhuis opgegeten en toen ik bezig was met metingen is ze toch maar weer weggelopen. Tja wat zou ik ook met Sammie aan moeten?  Meenemen naar huis mag toch niet in het vliegtuig.

Maar goed, een ander nieuwtje ik heb het huis van Mandela gezien. Het ligt in de grootste sloppenwijk van Zuid-Afrika. Alleen heeft de sloppenwijk een upgrate gekregen en is het gedeelte van toegankelijk is voor toeristen enorm opgeknapt. Dus je krijgt niet echt een idee dat je in een sloppenwijk zit, maar meer in een wat arme wijk. Want de regering heeft helemaal betonnen huisjes neer laten zetten. Het is echt een toeristische attractie geworden, waar vooral ook de bewoners van het gedeelte op vooruit zijn gegaan. Zo zijn er een heleboel mensen die allemaal je auto willen wassen, mensen die grappige souvenirtjes verkopen in stalletjes en elke dag zeggen dat ze vandaag een exclusieve aanbieding hebben en ook gidsen die wat willen vertellen over de buurt. Maar het leukst zijn de kindertjes die van 1 á 2 rand een liedje voor je zingen en ze kunnen dat echt heel goed! ’s Avonds hebben we met gezellig gebraaid  met onze zwarte vrienden. Die hebben hele andere gewoontes qua braaien dan de Afrikaners. Ze eten in plaats van brood een dikke witte pap en sommige stukken vlees zouden wij niet eten, zoals organen of een schapenkop. Maar daar is het echt een lekkernij, ik kon het me niet voorstellen  en na het proeven van een klein stukje kan ik zeggen EEN KEER MAAR NOOIT MEER!